Heke êdî rast hîs nake ku hûn xwe ji hêla olek rêxistinkirî ve pênase bikin, bê guman hûn ne tenê ne. Dibe ku hûn hîn jî xwe berbi pratîkek giyanî ve bikişînin, lêbelê - ev bi tevahî derbasdar e!

Ji sedî sed mimkun e ku hûn xwedan pratîkek giyanî ya kesane ya pêşkeftî be, her çend hûn ji xwe re nebêjin Xiristiyan, an neçin perestgehek, an nivîsek olî ya taybetî nexwînin.

Di vê gotarê de, werin em bibînin ka ji bo we ruhanîbûn, lê ne dîndar dibe ku çawa xuya bike. Lê ji bîr mekin ku ev ji bo her kesî cûda xuya dike. Tecrûbeya we ya we ye û tenê ya we ye!

Maneya ruhanîbûnê lê ne dînî çi ye?

Di eslê xwe de, ruhanîbûn lê ne dînî tê wateya ku beşdarî olê rêxistinkirî nebin, lê dîsa jî hin pratîkek girêdana bi ruhê xwe re bidomînin.

Ev pênaseyek berfireh e, ji ber ku ji bo her kesek kesane hinekî cûda xuya dike. Ji bo hinekan, giyanî bêyî ol dişibihe xêzkirina zanîna giyanî bi navgîniya metnên olî yên cihêreng; ev mirov ji xwendina pirtûkên mîna Încîl, Gita hwd.. kêfxweş dibin, lê li şûna ku bi yek nivîsek taybetî ve girêdayî bin, ew heyranê cûrbecûr nivîsan in û hîn jî bi olên taybetî re nas nakin.

Ji bo yên din, ev dikare wekî meditandin û ramanê xuya bike ku ji zanîna xweya giyanî ya cewherî bikişîne. Awayê yekane ku hûn bizanin ka we heyepratîka giyanî "rast" e, gelo ew ji we re rast e.

Ma hûn dikarin ruhanî bibin û ji Xwedê bawer nekin?

Ruhanî ne hewceyî baweriya bi Xwedê ye. Di heman demê de, giyanî bê guman dikare baweriyek bi Xwedê re jî hebe - û ku Xwedê ne hewce ye ku pîvanên olek rêxistinkirî bişopîne. Mirovên ruhanî Xwedê bi xwe û ji bo xwe pênase dikin.

Dibe ku hin mirovên ruhanî li ser Xwedê dudilî bin; belkî ji ber ku bi riya olê rêxistinkirî li ser Xwedêyek cezaker fêr bûne, ew naha têne ser pirsa gelo Xwedê heye. Ruhanî hîn jî dikare di vê cîhê dubendiyê de çêbibe. Baweriya bê guman bi Xwedê ne hewce ye.

Yên ku li ser baweriyên xwe ne ewle ne, an ku bi Xwedê bawer nakin, bi tevahî rawestin, dîsa jî dikarin bi girêdana bi laşê xwe, an bi xwezayê re an jî bi tevlêbûna gelek tiştan ji pratîkek giyanî ya dewlemend kêfxweş bibin. çalakiyên ruhanî yên din. Ne hewce ye ku meriv ji xwe hez bike, bi rûmeta laşê mirov binirxîne, an jî di xwezayê de bedewiyê bibîne, bawerî bi hêzek bilindtir hewce nake.

Hûn dikarin ruhanî bin û baweriya xwe bi Xwedê bînin?

Ji aliyê din ve, hûn dikarin ruhanî bin û hîn jî bi Xwedê bawer bikin? Bê guman! Dîsa, hûn giyanîtiya xwe diyar dikin.

Mînakî , dibe ku hûn hîn jî baweriya xwe bi Xwedayê dînê organîze yê ku hûn tê de mezin bûne bawer bikin, lê dîsa jî tercîh bikin ku hûn li gorî rêgezên wê olê nebin. Li aliyê din, wedibe ku baweriyên Xwedê li derveyî çarçoweya her pênaseya olî bin, û ew jî bi tevahî derbasdar e.

9 Awayên ruhanîbûna bêyî dîn

Li jêr 9 awayên hêsan hene ku meriv bêyî ol ruhanî bibin.

1. Bi xwezayê re têkilî daynin

Gelek mirovên giyanî dema ku di xwezayê de diherikin herî zêde bi ramana xwe ya Xwedê re yek hîs dikin. Ne tenê bêdengî û aramiya daristan, peravê, an bexçeyek ji bo refleksa kûr dibe alîkar; Hûn dikarin her weha bibînin ku girêdana bi Erdê, daran, an okyanûsê re dikare we bi Xwedê, Çavkanî, Gerdûn, an kîjan têgîna ku hûn ji bo hêza xweya bilind bikar tînin ve girêbide, heke hûn wusa hilbijêrin.

2. Bi laşê xwe re têkilî daynin

"Têkiliya bi laşê xwe re" dibe ku wekî têgehek nezelal xuya bike, lê ew yek e ku dema ku di pratîka domdar de tête fêhm kirin çêtirîn e. Lêbelê, ev pratîk dikare ji kesek kesek bi tevahî cûda xuya bike. Digel ku hin ji pratîka rojane ya yogayê teqdîr dikin, yên din ji rêveçûn an hilkişîna giran encamên çêtir digirin.

Fikra li pişt tevgera hiş, di vê rewşê de, ev e ku hûn hay ji awayê ku laşê we gava ku hûn lê diherikin hîs dike, bibin. Em xwe di piraniya rojên xwe de bi paşguhkirina laşên xwe dikişînin, lê gava ku em bi tevahî di laşê xwe de ne û haya me jê hebe (ne ku di hundurê hişê xwe de asê bimîne), em bêtir bi Ruh re têkildar in.

3. Wexta xwe bi tenê derbas bikin

Ma hûn dizanin ku hûn bi rastî çi dixwazinji vê jiyanê? Ma hûn dizanin çima hûn tiştê ku hûn dixwazin dixwazin? Ma hûn bi rastî dizanin hûn kî ne?

Rastî ev e, em fêrî jiyana li ser otopîlotê dibin; ew bi rastî gelek caran tê xelat kirin. Em fêr dibin ku em wekî ku ji me re tê gotin bikin û ji bo çi pejirandina derveyî xwe di her kêliyê de pêşkêşî me dike hewl bidin. Ev yek ji gelek sedeman e ku çima em xwe bi rengekî ne razî hîs dikin: zanîna me ya bingehîn ji bo guhdarîkirina rêberiya xweya hundurîn pir hindik heye.

Dema ku hûn dest pê dikin ku hûn biçin hundur, ji xwe bipirsin ka hûn bi rastî çi dixwazin, hûn hêdî hêdî fêrî şopandina dilê xwe dibin – gelo hûn bi hêzek bilind bawer dikin an na.

4. Rojnamevaniyê pratîk bikin

Ev ji xala jorîn tê. Baş e ku meriv di hundurê xwe de refleks bike, lê pir hêsan e ku meriv ramanên xwe rast bihêle (û diyar bike ku ew raman ji ku têne!) dema ku di kovarekê de dinivîsin.

Ji bo vê yekê, dibe ku hûn rojnameyê biceribînin li ser pêşniyarên xwe-refleksîyonê (wek van), lê ne hewce ye ku şîretek bikar bînin. Heke hûn pir bi fikar in, an jî pir fikirîn, bi tenê biceribînin ku tiştê ku di hişê we de ye, bêyî fîlteran binivîsin. Hûn dikarin bibînin ku hûn ji ramanên xwe bêtir agahdar dibin, ev yek dihêle ku hûn di encamê de bigihîjin rewşek hişê zelal.

5. Hişyariya hestên xwe yên laşî bin

Hişmendiya laş bi tevgera hişmendî re bi hev re derbas dibe; hûn nikarin bêyî hişmendiya laş bibin xwedî tevgerek hişmend. Di heman demê dedem, her çend, hûn dikarin hişyariya laş di her wextê rojê de pratîk bikin, çi hûn diherikin an rawestayî ne.

Gelo hûn ji germahiya çermê xwe, ji qalîteya bêhna xwe, an asta xweya gişti ya tansiyon an rehetbûna xwe dizanin? Rêyek hêsan a destpêkirina avakirina hişmendiya laş ev e ku hûn bala xwe bidin dema ku hûn masûlkeyan tansiyon dibin: eniya, çenek, mil û lingan bifikirin. Dema ku teng dibin van komên masûlkan rihet bikin. Berî ku hûn pê zanibin, hûn ê bibînin ku xwe bêtir di cîhê xwedayî yê dil û laşê xwe de, û kêmtir di cîhê egoîkî yê hişê xwe yê ramanê de dijîn.

6. Nefesê bi zanebûn bikin

Thich Nhat Hanh carekê got, “ Hest wek ewrên li ezmanekî bayî tên û diçin. Nefeskirina bi zanebûn lengera min e. ”

Pêşveçûnek nefesê ya bihişmendî mîna nefesê qutikê biceribîne, û hûn ê fêm bikin ka wateya wî çi ye. Bi taybetî, tetbîqata nefesê ya qutikê bi zanistî hate îsbat kirin ku asta stresê kêm dike; Her gava ku hişê we dest pê dike, biceribînin, û bi demê re, hûn ê çêtir bibînin ku hûn wan ramanên xemgîn bihêlin - dîsa, mîna ewrên li ezmên.

7. Ji hişê xwe haydar bin

Ramanên gemarî yên “hişê meymûnan”, an sohbeta meya derûnî ya domdar, me ji yê ku em di bingeha xwe de ne vediqetîne. Em dengên ku me di tevahiya jiyana xwe de bihîstine hundur dikin, û di dawiyê de, van dengan rastiya meya herî kûr dixeniqînin.

Dema ku hûn ji ramanên xwe haydar dibin, hûn dest pê dikin ku tiştên ku yên we ne ji yên ne yên we cuda bikin ; bi gotineke din, hûn fêm dikin ka kîjan dengên derûnî ji kesekî din hatine û ne rastiya we ne.

8. Ji xebatên afirîner kêfxweş bibin

Heke hûn ji çalakîyek afirîner kêfê dikin – û hema hema hemî em dikin, çi xêzkirin, nivîsandin, xwarinçêkirinê, danskirin, stranbêjî, lêxistina muzîkê, an bi tevahî tiştek din be – hûn îhtîmal e ku hûn bi tenê dizanin ku ew çawa ye. ku di hunera xwe de winda bibe. Wext diherike, efrandinên we dixuye ku xwe diafirînin, û hûn di tevahiya demê de hestek pêkvejiyana kêfxweş hîs dikin. Di çalakiya afirandinê de, te tenê xwe kûrtir bi giyanê xwe ve girêdaye.

Her çend hûn nebawer bin ku hûn çi biafirînin (an jî hûn ditirsin ku efrandinên we têra xwe ne baş in), hûn dikarin bi tenê bi tiştek ku hûn jê kêfxweş dibin dest pê bikin! Mînakî, heke hûn ji fîliman hez dikin, bihêlin ku hûn xewnek fîlimek bêhempa ya ku hîn nehatiye afirandin xeyal bikin. Huner di hundurê xwe de dest pê dike, pir berî ku ew li ser ekranê, li ser tabloyê an jî rûpelê be, û ji ber vê yekê tewra destûrdayîna xewna xwe jî dikare çalakiyek afirîneriyê be.

9. Bifikirin ku Xwedê ji we re tê çi wateyê (an nabêje)

Di dawiyê de, hûn dikarin fersendê bidin xwe ku hûn baweriyên xwe yên di derbarê xwedayî de kifş bikin; ev dikare bi taybetî azad hîs bike ger hûn di nav çandek olî ya hişk de mezin bibin ku pirskirin an jî ferqê teşwîq dike.

Li ser yek ji van pirsan bifikire yan jî rojnameyeke binivîsîne:

• Tu bawer dikî ku tu ji ku derê hatî berî ku tu ducan bibî?
• Tu bawer dikî ku piştî mirinê tu biçî ku derê?
• Tu bawer dikî ku raman û xwestekên te yên kûr ji ku tên?
• Hûn hîs dikin ku hin hêzek nedîtî di jiyana we de alîkariya we dike an rêberiya we dike ?
• Tu hîs dikî ku ev hêz çawa tevdigere, heke wusa be?

Ji bîr neke, dema ku hûn lê dihizirin, li şûna tiştên ku ji we re hatine gotin, bala xwe bidin ser tiştê ku hûn hîs dikin. bawerîn. Tenê hûn dikarin baweriyên xwe yên giyanî diyar bikin, û tiştek ne xelet e ku hûn ji tiştê ku yên din bawer dikin cûda bawer bikin!

Bi kurtî

Xeta jêrîn ev e: pratîk ji bo we ye. Hûn ne hewce ne ku hûn baweriyên xwe di nav ti qutiyan de bi cih bikin, çi ji we re tê gotin. Wekî din, gelek rê hene ku hûn bêyî ku biçin cîhek îbadetê an xwendina Mizgîniyê bi aliyê xweya giyanî ve girêbidin. Wekî her car, tiştê ku ji bo we tê xebitandin bistînin, û tiştê ku nekare bihêlin!