Tiştê baş di warê jêhatîbûnê de ev e ku hûn dikarin rêyên ku ji we re dixebitin bibînin.

Tiştê ku ji min re dibe alîkar dibe ku ne ji we re be, û ew baş e . Ev tiştek e ku ez dizanim alîkariya min dike, an ferqek mezin çêdike dema ku ez bi fikar im an jî êrîşek fikar bim.

Ma we qet bi fikarê re têkoşîn kir dema ku hûn di rewşek ku hûn xwe di xefikê de hîs dikin, an jî hûn nekarin xwe ji wê birevînin rewş?

Hestek ne xweş e. Pêdivî ye ku hûn xwe mijûl bikin, lê di şûna wê de hûn xwe bi ramanên xwe yên pêşbaziyê re tenê dibînin ji ber ku xemgîniya we her ku diçe xirabtir dibe.

Tiştê ku di rewşên bi vî rengî de ji min re bûye alîkar ev e:

2 sal berê, min mehek dibistanê winda kir ji ber ku min nikarîbû bêyî xemgîniyek di dersên xwe de rûnim. êrîş kirin û divê derkevin.

Min dît ku kirina tiştên çalak di polê de alîkariya xemgîniya min kir, û dema ku mamoste li pêşiya jûreyê radiwestin û dersê didin, ji min re pir dijwartir bû ku ez rihet bibim û tenê guhdarî bikim. Min deftera xwe derdixist, û gava ku min notan digirt, min ê li kêlekên rûpelan dod dixist. Ew bi kulîlkên bingehîn dest pê kir, û dûv re min bêtir û bêtir hûrgulî li xala ku ew bi rastî hunerî xuya dikirin zêde kir.

Kesek ji min re diyar kir ku tiştê ku ez dikim "tiştek" bû; jê re zen-doodling dihat gotin. Min ew bi serê xwe bêyî ku haya min jê hebe keşf kir. Xwezî mamosteyên min ji rewşa min dizanibûn û destûr didin ku ez doodle bikim. Ewtenê awayê ku ez dikarim di dersê de bi fîzîkî amade bimînim.

Niha di sala borî de, pirtûkên rengîn ên zentangle pir populer bûne. Ew ji bo hinekan hobîyek kêfxweş e, lê ji bo min, ez xwe dispêrim wê. Pirtûkên min beşek ji kîta lênêrîna acîl ya min in.

Tenê van demên dawî ez bi hevalek xwe re ji rêwîtiyek dirêj a otomobîlê aciz bûm û gelo ez hewce dikim ku ew bikişîne. Min eleqedar nekir, min pirtûka rengîn û nîşangirên xwe ji bo siwariyê bi xwe re anî, û ew hişê min bir cîhek din.

Di cîhek perwerdehiyê de, dibe ku ew ne profesyonel xuya bike ku li ser rûpelên notên xwe doodle hebin. Tê bîra min ku ez ditirsim ku mamosteyên min bihesibînin ku ez tembel im, an jî bala xwe nadim mijarê.

Min teqez kir ku ez hemî notên xwe temam bikim, tewra bi doodles. Ger min rojek dijwar derbas kiriba û nikaribim di dersê de li ser tiştê herî piçûk bisekinim, min piştrast kir ku paşê notan ji mamoste werbigirim, an jî ji hevalek an endamek din a polê notan kopî bikim.

Ji bo min girîng bû ku ji bo xwe parêzvanî bikim û rewşa xwe vebêjim. Bi têkoşîna xwe ya heyî re nêzî mamosteyên xwe bûm, lê min çawa dizanibû ku ez bi têkoşînê bi ser bixim, min dît ku ew dixwazin piştgiriyê bidin min.

Carinan jiyan dikare me bikeve nav spiralekê û dibe ku em nikaribin li gorî kapasîteyên xwe yên asayî pêk bînin. Gava ku hûn bi xwe re, û bi yên din re dilsoz in, ew hêsantir dibe ku hûn rêyek ewlehiyê li dora / di nav pirsgirêkê de bibînin. Netenê ev stresê kêm dike, ew cesaret û motîvasyonê dide we ku hûn hewl bidin.