Hêrsa tepisandin yek ji hestên herî xeternak e ku em bi tenê ji ber ku em nizanin ew li wir e an ji bo çi ye.

Ew xwe kûr di binhişê me de vedişêre. hiş û dema ku ew derdikeve holê, ew xwe wekî tiştên wekî sarkazm, westandin & amp; depresiyon.

Ew hostayê vezeliqandinê ye û wêranker e.

Piraniya me hêrsa xwe bi rengekî din tepisandiye, lê wekî mirovekî ku ji tenduristiya xwe ya hestyarî berpirsiyar e, hêjayî dema we ye ku hûn hêrsa tepeserkirî nas bikin û wê ji bo başiyê berdin.

5 Nîşanên ku hûn di hundurê xwe de hêrsê diparêzin

Tecibandina van 5 nîşanên jêrîn ne hewce ye ku we hêrsa tepesandiye. ne jî ew bi tenê nîşan in. Lêbelê, heke tiştek di hundurê we de bitikîne û hûn dest pê bikin ku nîşanên din an rewşên din destnîşan bikin ku dibe ku hûn bawer bikin ku we hêrsa tepisandiye, wê hingê hûn bi îhtîmalek rast dibêjin.

#1. Tu mirovekî zêde pasîf î

Bin mirovekî pasîf dikare tiştekî baş be. Pir caran em rê didin ku tiştên piçûk ên hêsan me aciz bikin û ne hewce ne ku bala me û ne jî hestên me bixwin.

Lê belê mifteya jiyanê hevsengî ye; Divê mirov bizane kengê pasîf be û kengê gav bavêje.

Heke hûn bi berdewamî hewl bidin ku bi her şêweyî ji rûbirûbûnê dûr bikevin, her çend hewce be jî, dibe ku hûn pir pasîf bin û dibe ku hûn aciz bin. hêrs ûhestên din ên neyînî di hişê we de kûr dibin.

Tiştê xwezayî ye û tendurist e ku meriv di hin rewşan de bi hêrs û hestên din ên neyînî hîs bike. Gava ku em hêrsa xwe bi rengekî saxlem îfade dike, înkar dikin. em bi hestyarî bêhevseng dibin. Hêrsa ku hûn fêr bûne ku hîs nekin, naçe, ew tenê xwe li cihekî kûr di laşê we de vedişêre, tenê ji bo ku paşê ji nû ve mezin û bihêztir derkeve holê û pir caran jî di bersiva hin rewşan de ku hêrsa we ne rast e.

A. mînakek baş ew kes e ku her tiştî diceribîne da ku ew qas dirêj hêrs nebe ku bi rastî bi xwezayî hêrs nebe. Ta ku rojekê serxweş dibe û kesek pê li lingê wî dike û bi fizîkî êrîşî vî kesî dike. Hemû hêrsa veşartî ji nişka ve derdikeve holê dema ku astengiyên wî kêm dibin.

#2. Hûn bi hêsanî aciz dibin

Gelek ji me endamek malbatê an hevalek heye ku bi hêsanî aciz dibe. Dayika ku gazinan dike ger yek sopek jî ne li cihê xwe be, hevala ku her gava ku tu tiştên wê deyn dikî aciz dibe û lîste her diçe zêde dibe.

Ger tu bi hêsanî ji tiştên hêsan hêrs bibî. , bi rastî hûn ji rewşê ne hêrs in. Hêrsa meya tepiskirî van vebûnan ​​bikar tîne da ku hêdî hêdî derkeve holê, we bixapîne ku hûn ji tiştek piçûk aciz in. Tu gelek caran ji tiştekî aciz dibî ku divê tu jê aciz bibûna, lê ne aciz bibûya.

#3. Hûnxwedan reftarên tiryak/mecbûrî ne

Bûyîna xebatkar, alkolîk, narkotîk an her cûre narkotîkê hema hema her gav nîşana tiştekî giran e.

Em bi tiştên ku me ji hestên ne xweş ên ku em ditirsin pê re rûbirû bibin dûr dikevin, em girêdidin.

Pir caran em bi tenê nizanin em çi dikin; lê em bi gelemperî bêhiş girêdayiyên xwe bikar tînin da ku me xilas bikin.

Dibe ku em bifikirin ku em tenê ji kirina gelek karan hez dikin, an jî em ji hestên xwe yên dema vexwarinê hez dikin lê ew pir caran ji ya ku em vedixwin pir kûrtir e. dibe ku hîs bikin.

Di astên binehişmendî yên kûr de, em hewl didin ku xwe bi hestên bextewar an jî ew qas mijûl bibin ku wextê me tune ku em bi hestên xwe yên neyînî re rû bi rû bimînin. Yek ji van hestan hêrs e.

#4. Hûn bi depresyonê/xemgîniyê/êrîşên panîkê yên ne diyar dikişînin

Tê bîra min gava min got ku hêrs her gav bi rengekî derdikeve holê? Ev yek rêyek wisa ye.

Depresyona nenas & fikar di çanda me de hema hema normek e niha. Sedemek mezin a vê diyardeyê guheztina nerast a hestên xwe ye.

Em nizanin ka meriv çawa hestên xwe bi rê ve dibe ku bi rastî çi xelet e û rast bikin.

Ev îhmalkirina hestyarî dibe sedem ku hestên me di hundurê me de çêbibin dema ku ew bi rastî hewce ne ku werin berdan. Ew çêdibin û cîh têrê nake, ji ber vê yekê ew di demên xelet de xwe îfade dikin.

Bi taybetî depresyonê, hişyariyek esînyala laşê me da ku hêdî bibe ji ber ku tiştek xelet e. Ew bi rastî me bêtevger dike ji ber ku ew hewl dide ku ji me re bêje ku em nikanin çawaniya me berdewam bikin; tiştek bi lezgînî hewce ye ku were guhertin.

#5. Hûn xwedan îmajek negatîf in

Kesên ku xwedan qedirgiraniya nizm in, pir caran têne dîtin ku mirovên nerm in, ku tenê ne xwediyê wê baweriyê ne ku hêrs bibin. Lê berevajî vê yekê, mirovên ku di nêzîkatiya xwe ya jiyanê de pasîf in ji ber xwebaweriya xwe kêm bi gelemperî xwedî hêrsek pir mezin in.

Binehişmendî ew bawer nakin ku ew têra xwe bi hêrs in, ji ber ku tu kes bi wan re bi ciddî naaxive ji ber ku ew xwe jî ciddî nagirin. -rûmeta hurmeta hêrsa tepeserkirî jî li ser xwe çêdike, ji ber ku ew ji xwe ne razî ne ji ber ku cesareta cûdabûnê tune, lê ew ji hêla ramana xwe ya berbiçav ve bêbandor dibin.

Çawa Xezeba Xweya Tepiskirî Pêvajo Bikin

Niha ku hûn dikarin fêm bikin ku we di rastiyê de hêrsa xwe bi rengekî tepisandiye, wextê wê ye ku hûn bifikirin ku hûn dev jê berdin. Ger hûn bihêlin hêrsa tepeserkirî di hundurê hişê we de bijî, ew ê bi awayên pir nerehetî mezin bibe û xwe diyar bike.

#1: Bigihîje koka hêrsê

Gava yekem çareserkirina hêrsa weya tepisandin analîz e.

Hûn hewce ne ku hûn xwe binerin ûbiceribînin ku sedemên ku we hêrsa kûr tepisandiye diyar bike.

Dibe ku di zarokatiyê de we pêdivî bû ku hûn li dêûbavek nexweş xwedî derkevin, wê demê dibe ku kesek tunebûya ku we lênihêrî bike.

Zarok hewcedariyên hestyarî û laşî yên kûr hene ku bêne girtin lênêrîna. Ger ev hewcedarî neyên cîbicîkirin ev dibe sedem ku guhertoya mezinan a wê zarokê bi hêrsek kûr vegirtî be, ku xwe di hêrsbûnê de diyar dike dema ku tiştek hêsan li cîhanê ji bo wî mezinan rast naçe.

Di têkiliyan de, ev hêrsa tepeserkirî ya ji ber hewcedariyên bêserûber bi gelemperî dibe sedem ku em li hember bersivdana hevjîna xwe ya ji hewcedariyên me re girêbidin û zêde rexnegir bin.

Dibe ku jin bi gelemperî "şeva kuran" ji hevalê xwe re wekî nîşanek rasterast ku ew ê bixapîne bihesibînin. Dibe ku mêr bi xeletî xwestina hevala xwe ya tenêtiyê wekî nîşanek e ku ew ji hevalê xwe re eleqedar nabin.

#2: Bila hêrs derkeve

Piştî ku hûn bizanin ka çima we dibe ku hêrsa xwe tepesandiye. , gava paşîn ew e ku meriv hêrsê li cihê ku divê here bi cîh bike.

Dibe ku ev tê wateya rûbirûbûna dêûbav neguncan, hevalbendek jehrîn an jî bi xwe re.

Ev ji bo saxbûnê gavek bingehîn e ji ber ku hûn hestên xwe rêz dikin ku dê ji we re bibe alîkar ku hûn hêrsê li cihê ku tê de bi cih bikin.

Heke ev nerehet be an ne mumkin be, hûn ne hewce ne ku rasterast bi wan re rûbirû bibin. Tenê nivîsandina nameyek an e-nameyek ku hûn ê qet carî neşînin dikare pir girîng befeydeyên.

Gava din ev e ku meriv hêrsê bi rengekî kontrolkirî derxe. Demek ji bo qîrîn, hawar, lêdana balîf, kickboxing veqetînin; tiştek.

Divê ku hûn wê bihêlin.

• Rêzek yogayê ya hêsan ku ji we re bibe alîkar ku hûn hestên asêbûyî berdin (asta destpêkê).

#3: Xwe efû bike

Gava dawî lênihêrîna xwe ye. Divê hûn xwe ji ber hêrsbûnê bibaxşînin û bala xwe bidin rojên çêtir ên pêş.

Bi hişmendî hewl bidin ku bala xwe bidin ser pozîtîf û başbûn û kesê bê hêrs ku hûn ê bibin. Hêrs di rojekê de ji holê ranabe, ji ber vê yekê hûn bi xwe re sebir bikin, ger hûn carinan hê jî hêrs bibin û zanibin ku ev pêşkeftinek xebatê ye.

Berî her tiştî, tu carî dev jê bernedin. Jiyana bi hestyarî ya hevseng jiyanek hêjayî têkoşînê ye.