Daxwaza bextewariyê di hundurê me hemûyan de kûr e. Tevahiya hebûna me li dijî rewşa xemgîn an jî xemgîniyê ye. Lê rastî ev e ku di jiyanê de her tişt bi dijberên xwe re heye.

Dema ku em rastî windabûn an têkçûnek tên em xemgîn dibin. Dibe ku asta xemgîniya me sivik an zexm be, li gorî ku em di asta kesane de çiqasî bi wendabûnê re nas dikin.

Carinan xemgînî bê sedem çêdibe. Awayê ku em bersivê didin xemgîniyê mezinbûna hundurîn û asta hişmendiya me diyar dike. Hûn ê îşaretên jêrîn arîkar bibînin ku hûn bi hestên xemgîniyê bi rengekî saxlemtir û bi zanebûn tevbigerin.

1.) Bi xemgîniyê re têkoşîn nekin

Dema ku hûn xemgîn in îhtîmal e ku li wir dê li hemberî dewletê gelek berxwedanên hundirîn be.

Aqlê we xemgîniyê bi mehkûmê re têkildar dike û ji ber vê yekê herî baş hewl dide ku we bi lez û bez ji dewletê derxe. Lê her ku hûn bi xemgîniyê re şer bikin ew qas xirabtir dibe.

Eger hûn xemgîn bibin pêşî dev ji têkoşîna li dijî vê dewletê berdin. Hewl bidin ku çalakiya hişê xwe kêm bikin û li şûna ku hûn li dijî wê şer bikin, tenê bi ezmûnê re bin.

2.) Ji bo demekê ji ramanan dûr bikevin

Dibe ku ev yek pir bêaqil xuya bike an ji we re dijberî întuitive û ji ber vê yekê ew rêgezek herî bi bandor e ku ji hişê xwe derbas bike. Bînin bîra xwe ku hestiyariya xemgîniyê di hundurê laşê we de tê hilanînçîrok an jî ramanên di hişê xwe de.

Ji bo demekê tenê bibin çavdêr li şûna ku hûn bi ramanan re xwe bidin nasîn.

Hûn dikarin vê yekê bikin bi dev ji hewcedariya ku bala xwe bidin ramanên xwe. Hûn ê ji hişê ku we teşwîq dike ku hûn bi hev re bicivînin, kişandinek kûr hîs bikin. Guh nede wê û di rewşa xwe ya “bê-arguman” de bimîne.

Rakirin dê xemgîniya te kêm neke lê bê guman wê wê geş bike. Hestên neyînî ramanên neyînî dişewitînin û berevajî. Ji ber vê yekê ew dorhêlek xirab e ku hûn hewce ne ku hûn ji ramanan re bêalî bimînin heya ku hêza xwe ya kişandinê winda bikin.

3.) Di laşê xwe de hestiyariya xemgîniyê hîs bikin

Ev dê dîsa xuya bibe ji we re pir berevajî ye lê her weha wiya bikin.

Heta ku hûn bi tevahî hestek nejîn ew ê we bi tevahî nehêle. Bi rastî, her çend demkî derkeve jî, ew ê paşmayek li dû xwe bihêle ku dê paşê bişewite.

Ji bo ku hûn xemgîniyê derbas bikin, divê hûn enerjiya wê di laşê xwe de biceribînin.

Hiş dê li dijî ramana ku bi hestiyariya xemgîniyê ya di laşê we de têkevin têkiliyê. Ji bo hişê xemgînî hema hema hebûnek "nedesthilatdar" e. Lêbelê rastî ev e ku xemgînî tenê hestek e ku li berdanê digere û ew tenê bi ceribandina wê bi tevahî dikare azad bibe.

Li vir çawa hûn dikarin vê yekê bikin:

Tenê bi xemgîniya xwe re bêdeng bimîne. Wê analîz nekin û nefikirin. Tenê hîs bikinhestên di laşê we de derbas dibin. Dibe ku bibe sedema hin nerehetiya laşî, dibe ku hestên girêbest û zextê hebin lê jê nerevin. Di çalakiya bêkêmasî ya bi xemgîniyê de, enerjiya hestyarî dê hêdî hêdî ji laşê we derkeve û hestek sivikbûnê li dû xwe bihêle.

4.) Hewl bidin ku di nav xwezayê de bin

firehbûn û tazebûna xwezayê taybetiyeke wê ya dermankirinê heye.

Dema ku hûn xemgîn bibin, tenê berê xwe bidin cîhê herî nêzîk a xwezayê ku hûn dikarin bibînin. Tenê rûnin, an jî ji bo bîskekê li dora xwe bisekinin. Li daran, kulîlkan, çûkan û bayê dihejirînê temaşe bikin.

Di derdorên girtî de hiş bi gelemperî dengtir dibe. Di vebûna xwezayê de leza xwe winda dike. Gava ku hûn li ber xwezayê bêdeng bimînin, dengên di serê we de piştî demekê wê winda bibin.

Hûn dikarin xemgîniyê an jî hestên neyînî ji holê rakin, tenê bi xerckirina tiştekî li ser xwezayê bêyî fikirîn.

5.) Tiştekî xweş temaşe bikin

Arîkariya bi guheztina ji derve ve li ser tiştek ku rehet û xweş e, hestê biguhezînin.

Heke li malê heywaneke we hebe hûn dikarin pê bilîzin. Kevirên wê dê we xweş bikin û şêwaza ramanên di hişê we de biguhezînin. Ajal bi giştî ji ber rewşa xwe ya bê xem û xwezayî xwedî bandoreke rihetkirinê ne.

Hin fîlim an vîdeoyên xweş jî dikarin bibin alîkar ku enerjiya laşê we biguherînin. Ewraman ne ew e ku meriv ji xemgîniyê xilas bibe.

Eger hestên xemgîniyê piştî vê bêhndanê jî dîsa vegerin, wê hingê divê hûn li şûna ku hûn dîsa xwe beralî bikin, bi wê re rû bi rû bibin.

6.) Dilê xwe ji kesekî nêzîk re veke

Arîkariya parvekirina hestên xwe dike ku kesê ku nêzî we ye û hestên we nepejirîne an jî tinazên xwe neke.

Tiştê dawîn ku hûn dixwazin ew e ku kesek hestên we bileyize. Ji ber vê yekê piştrast bin ku kesê ku hûn hestên xwe pê re parve dikin, di asta dil û dil de we fêm dike.

Axaftina alîkariyê ji stresa ku ji hêla xemgîniyê ve hatî çêkirin radike. Di heman demê de rehet e ku hûn zanibin ku hûn ne tenê ne. Di heman demê de îhtîmalek baş heye ku hûn bigihîjin perspektîfek nû li ser rewşa jiyana xwe dema ku hûn bi vî mirovî re diaxivin.

7.) Bizanin ku her tişt derbas dibe

Tiştek ku hûn dikarin di jiyanê de jimartin ev e ku tiştek dirêj li dora xwe namîne.

Sedema xemgîniya we çi dibe bila bibe, hûn bawer bin ku ew ê derbas bibe.

Ji ber vê yekê hewl bidin ku xemgîniya xwe heya ku bimîne bi tevahî biceribînin. Mîna ku meriv ji mêvanek ku hatî serdanê re bi rastî mêvanperwer be.

Ev nayê wê wateyê ku hûn difikirin û xwe di nav xemgîniya xwe de winda dikin. Tenê tê wê maneyê ku hewl nedin ku jê birevin û hebûna wê di laşê xwe de hîs bikin.

8.) Tiştekî neyînî nekin

Her kiryarek ku hûn di dema ku hûn di nav hestek negatîf a mîna xemgîniyê de bikin dê tenê bextreşiya we zêde bike.

Serxweşbûn,girtina narkotîkan an kirina hin çalakiyên din ên xwe-hilweşîner dê we hest lawaz û bêhêz bihêle.

Jiyan zehmetiyan diavêje da ku me kûrtir bike û me mazintir bike.

Fêr bibin ku her tiştê ku bê şert û merc çêdibe qebûl bikin û bêyî tevlêbûna ramanan bi qasî ku pêkan bi aramî rû bi rû bibin.

Hewl bidin ku bi qasî ku hûn dikarin rehet bibin, hişê xwe rihet bikin, rewşê zêde analîz nekin û tenê dev jê berdin heya ku hest bi dawî bibin. Hûn çiqas xwe radest bikin ew qas zû hestên we derbas bibin, hûn çiqasî li ber xwe bidin ew qas dirêj bimîne.