Aqlê mirovan çîrokbêjek bêbawer e. Ew dikare ji rewşên herî asayî yên jiyanê çîrokek dramatîk çêbike.

Heke hûn tenê demekê rûnin, bêyî ku tiştek çalak bikin, hûn ê bala xwe bidin hişê ku çîrokên li ser paşeroja we, paşeroja we û îroya we dizivirîne. Hiş bi taybetî bi paşerojê ve girêdayî ye, ji ber ku paşeroj bi gelemperî hestek "nasname" dide we.

Zehmet e ku pir kesan dev ji rabirdûya xwe berdin ji ber ku ew têgihîştina ku ew ji wê yekê ne, ku di xwezayê de rewşek nefunctional e.

Girtina xwe rabirdû dê piştrast bike ku paşeroja we heman "bingeh" hildigire, û xuya dike ku jiyana we di nav çemberan de dimeşe û tiştek nû û afirîner tê de ne.

Li jêr çend xal û têgihiştinên girîng li ser çawaniya dev ji rabirdûya xwe berdin û bihêlin ku jiyan pêşerojek nûjen derxe holê.

Herwiha bixwîne: 29 gotinên ku ji we re dibin alîkar ku hûn berê xwe bidin ber xwe.

1. Dev ji danasîna xwe li ser bingeha rabirdûya xwe rawestin

Ew adetek nehişmend e ku we di zarokatiyê de hilgirtiye; te dest pê kir ku xwe li ser "tiştê ku hatî serê te" pênase bike.

Mînakî , heke we di dibistanê de notek nizm stend û ji ber vê yekê we berteng kirin, dibe ku hûn xwe wekî xwendekarek navîn an jî têkçûyî pênase bikin.

Aqil bi vî rengî dixebite, ew tenê her tiştî nîşan dide, tevî we jî!

Piraniya mezinan hîn jî diyar dikinxwe li gorî tiştên ku berê hatine serê wan. Ev rêgezek jiyanê ya pir bêfonksîyonel e, ji ber ku jiyan dê ji we re ronîkirina tiştê ku hûn difikirin ku hûn in, bîne.

Rêyek nû ya jiyanê, ew e ku hûn bi tevahî dev ji pênasekirina xwe berdin. Çima hûn hewce ne ku hûn xwe diyar bikin? Pirtûkek rêzik tune ku dibêje ku hûn hewce ne ku hûn diyar bikin ku hûn kî ne ku jiyana xwe bijîn. Bi rastî, dema ku hûn di rabirdûya xwe de nejîn û bi bûyerên ku hatine serê we xwe pênase bikin, jiyan bi rengek xweş dimeşe.

Her tim heya vê kêliyê bijîn, ku hewcedariya we bi pênaseyê tune ye. . Hûn dikarin tenê "bin" bêyî ku hewce ne ku tiştek "zanibin". Bihêlin ku jiyan bi we re zanîna ku hewce bike û dema ku hewce bike bîne.

Herwiha Bixwîne: Rabirdû li ser dema niha tune ye - Eckhart Tolle.

2. Ji kûr ve zanibin ku jiyan her gav di vê kêliyê de ye

Ew ew qas hêsan e û di heman demê de pir kesan zehmet e ku fêm bikin, ku jiyan her gav tenê "niha" ye. Di jiyanê de paşeroj û paşerojek tune, tenê ev kêliyek ku jê re niha tê gotin.

Jiyan bêdem e; hiş bi çûna nav bîrê an jî bi projekirina ji bîrê demê diafirîne.

Mirov dikare teslîmî niha bijî, û jiyan dê bê hewildan ber bi pêş ve biçe û hemî rehetî û xweşiya ku ji laş re lazim e derxe holê. Bi serbestî dev ji ruhên xwe berdin. ji ber ku tu qîmeta wan di nihaya ku her tim teze û nû ye de nîne.

NisargadattaMaharac digot " Dema ku hûn li trênê siwar dibin, hûn ê dîsa jî bagajên xwe hilgirin ser serê xwe an jî hûn ê wan bidin xwarê û ji rêwîtiyê kêfê bikin? ".

Mixabin, piraniya mirovan fêm nekin ku jiyan “kinetîkî” ye, her tim ber bi pêş ve diçe, ne hewceyî çîrokên we yên berê ye û ne hewce ye ku hûn barê nasnameya xweya berê zindî bihêlin.

Bihêlin herin nav herikîna jiyanê û ew ê we cîhan bigire, hûn ê bibînin ku dema hûn her kêliyek ji paşerojê pênase nekin jiyan tu carî lal nabe.

Herwiha bixwînin : 24 rêyên biçûk ku hûn xwe bar bikin.

3. Ji çîrokên hişê xwe azad bijîn

Adyashanti, mamosteyekî ruhanî yê navdar, li ser rewşa jiyana azad ji çîrokên hişê diaxive, û çawa ew azad dike. ji cefayê bûn.

Hûn bijartina ku hûn hişê xwe paşguh bikin heye. Ne hewce ye ku hûn her carê ku ew bi çîrokek derdikeve, bala xwe bidin wê.

Piraniya mirovan tu carî vê bijartinê bi kar naynin û ew tenê dihêlin ku hişê xwe bi her ramana ku ew diafirîne bala wan bikişîne. Dema ku hûn destûrê didin ku ev çêbibe, hûn li ser dilovaniya hişê ne, û bi vî rengî hûn çu carî nikanin berê xwe bidin ber destên xwe ji ber ku hûn bi baldariya xwe wê nûve dikin.

Dest ji hişê xwe berdin û dev ji berê jî heman tişt e.

Hiş bi xweber ji paşerojê kar dike. Îcar meriv çawa hişê xwe berdide?

Ew hêsan e,dev ji guhdana wê berde her çi qas bi hîle hewl dide bala te bikişîne. Hiş dê her cûre stratejiyan biceribîne da ku bala we bikişîne, lê heke hûn bi tenê di hişyariyekê de bimînin, hûn ê jê nekevin.

Bi demê re, hiş hêdî dibe, û pir bêdeng dibe. Dema ku hûn ji hişê xwe azad bibin, hûn ê ji rabirdûya xwe û çîrokên xwe yên li ser xwe jî azad bibin.

Jiyan ji bo ber bi pêş ve biçe ne hewceyî çîrokan e.

Herwiha bixwîne: 48 gotinên li ser dîtina bextewariyê di tiştên hêsan de.

4. Dev ji nasnameyên xwe berdin

Divê hûn ji xwe bipirsin gelo hûn amade ne ku ji jiyanê re “teze” bibin, gelo hûn dixwazin dev ji nasname û çîrokan berdin.

Piraniya mirovan dixwazin paşeroja xwe berdin, lê dixwazin nasnameya xwe ya ku ji paşerojê tê bihêlin - ev ne mimkûn e. Pêdivî ye ku hûn bi mezinkirina hişmendiya xwe dev ji nasnameya xwe berdin, û amade bin ku bi rengek pir bêguneh, bi tevahî nû ve werin jiyanê. Jiyan ji we ne hewce ye ku hûn hêvî bikin ku hûn ji "çîrokan" bêpar bimînin û tenê bihêlin nav herika hebûnê.

Dema ku hûn jiyana bi vî rengî bijîn, her roj wê nû bibe, û ew ê şahî û pirbûna mîna ku we berê nedîtiye.

Herwiha Bixwîne: 7 Rîtual Ji bo Dest ji Paşerojê berdin