Bewustwording van je ware zelf is het verschil tussen je krachtig voelen of je een slachtoffer voelen.

Hier zijn 12 korte verhalen die uitleggen hoe belangrijk het is om je bewust te worden van je ware zelf.

1. De man en zijn paard

Een monnik loopt langzaam over een weg als hij het geluid van een galopperend paard hoort. Hij draait zich om en ziet een man te paard snel zijn kant op komen. Als de man dichterbij komt, vraagt de monnik, "Waar ga je heen?" Waarop de man antwoordt, "Ik weet het niet, vraag het aan het paard". en rijdt weg.

Moraal van het verhaal:

Het paard in het verhaal staat voor je onderbewustzijn. Het onderbewustzijn werkt op conditioneringen uit het verleden. Het is niets anders dan een computerprogramma. Als je in het programma verdwaalt, beheerst het programma je en leidt het je waar het maar wil.

In plaats daarvan, wanneer je zelfbewust wordt, begin je je bewust te worden van je programma's en begin je ze objectief te bekijken. Zodra je je bewust wordt van het programma, begin je het programma te controleren en niet andersom.

2. De leeuw en het schaap

Er was eens een zwangere leeuw die op zijn laatste benen liep. Ze sterft kort na de bevalling. De pasgeborene, die niet wist wat hij moest doen, begaf zich naar een nabijgelegen veld en mengde zich onder een kudde schapen. Het moederschaap ziet het jong en besluit het op te voeden als haar eigen jong.

En zo groeit de leeuwenwelp op samen met de andere schapen en begint te denken en zich te gedragen als een schaap. Hij blèrt als een schaap en eet zelfs gras!

Maar het was nooit echt gelukkig. Ten eerste had het altijd het gevoel dat er iets ontbrak. En ten tweede maakten de andere schapen het voortdurend belachelijk omdat het zo anders was.

Ze zouden zeggen, "Je bent zo lelijk en je stem klinkt zo raar. Waarom kun je niet fatsoenlijk blaten zoals de rest van ons? Je bent een schande voor de schapengemeenschap!"

De leeuw stond daar maar en nam al deze opmerkingen in zich op en voelde zich ontzettend verdrietig. Hij had het gevoel dat hij de schapengemeenschap in de steek had gelaten door zo anders te zijn en dat hij een verspilling van ruimte was.

Op een dag ziet een oudere leeuw uit een ver oerwoud de kudde schapen en besluit deze aan te vallen. Terwijl hij aanvalt, ziet hij de jonge leeuw samen met de andere schapen wegrennen.

Nieuwsgierig naar wat er gebeurde, besloot de oudere leeuw te stoppen met het achtervolgen van de schapen en ging in plaats daarvan achter de jongere leeuw aan. Deze besprong de leeuw en gromde en vroeg hem waarom hij er met de schapen vandoor ging.

De jongere leeuw beeft van angst en zegt, "Eet me alsjeblieft niet op, ik ben maar een jong schaap. Laat me alsjeblieft gaan!" .

Toen hij dit hoorde, gromde de oudere leeuw, "Dat is onzin, je bent geen schaap, je bent een leeuw, net als ik!" .

De jongere leeuw herhaalt gewoon, "Ik weet dat ik een schaap ben, laat me alsjeblieft gaan". .

Op dat moment krijgt de oudere leeuw een idee. Hij sleept de jongere leeuw mee naar een rivier vlakbij en vraagt hem naar zijn spiegelbeeld te kijken. Nadat hij naar het spiegelbeeld heeft gekeken, realiseert de leeuw zich tot zijn eigen verbazing wie het werkelijk was; het was geen schaap, het was een machtige leeuw!

De jonge leeuw is zo opgewonden dat hij een enorme brul laat horen. De brul galmt vanuit alle hoeken van de jungle en jaagt alle schapen, die zich achter de struiken verstopten om te zien wat er gebeurde, de stuipen op het lijf. Ze vluchten allemaal weg.

De schapen zullen niet langer de leeuw kunnen uitlachen of zelfs maar in zijn buurt kunnen staan, want de leeuw heeft zijn ware aard en zijn ware kudde gevonden.

Moraal van het verhaal:

De oudere leeuw in het verhaal is een metafoor voor 'zelfbewustzijn' en kijken naar de weerspiegeling in het water is een metafoor voor 'zelfreflectie'. .

Wanneer de jongere leeuw zich door zelfreflectie bewust wordt van zijn beperkende overtuigingen, realiseert hij zijn ware aard. Hij wordt niet langer beïnvloed door zijn omgeving en ontwikkelt een grotere visie in overeenstemming met zijn aard.

Net als de jongere leeuw in dit verhaal, ben jij misschien opgevoed in een omgeving die negatief was en heb je daardoor veel negatieve overtuigingen over jezelf verzameld. Slechte opvoeding, slechte leraren, slechte leeftijdsgenoten, media, overheid en de maatschappij kunnen allemaal deze negatieve invloeden op ons hebben als we jong zijn.

Als volwassene is het makkelijk om jezelf te verliezen in negatieve gedachten en je een slachtoffer te voelen door het verleden de schuld te geven. Maar dat zorgt er alleen maar voor dat je vast blijft zitten in de huidige realiteit. Om je realiteit te veranderen en je stam te vinden, moet je aan je innerlijke zelf gaan werken en al je energie richten op het zelfbewust worden.

De oudere leeuw in dit verhaal is geen externe entiteit, maar een interne entiteit die in jou leeft. De oudere leeuw is je ware zelf, je bewustzijn. Laat je bewustzijn licht schijnen op al je beperkende overtuigingen en vind wie je werkelijk bent.

3. De theekop

Er was eens een goed opgeleide, zeer succesvolle man die naar een zenmeester ging om oplossingen voor zijn problemen te vragen. Terwijl de zenmeester en de man met elkaar in gesprek waren, onderbrak de man de zenmeester regelmatig om zijn eigen overtuigingen in te brengen, waardoor de zenmeester veel zinnen niet kon afmaken.

Uiteindelijk stopte de zenmeester met praten en bood de man een kopje thee aan. Toen de zenmeester de thee inschonk, bleef hij schenken nadat het kopje vol was, waardoor het overliep.

"Stop met schenken," zei de man, "de beker is vol."

De zenmeester stopte en zei: "Op dezelfde manier ben je te vol van je eigen meningen. Je wilt mijn hulp, maar je hebt geen ruimte in je eigen beker om mijn woorden te ontvangen."

Moraal van het verhaal:

Dit Zen-verhaal herinnert je eraan dat je overtuigingen niet jezelf zijn. Als je onbewust vasthoudt aan je overtuigingen, word je star en gesloten om te leren en je bewustzijn te verruimen. Het pad naar zelfrealisatie is om je bewust te blijven van je overtuigingen en altijd open te staan om te leren.

4. Olifant en varken

Een olifant liep naar zijn kudde nadat hij een bad had genomen in een nabijgelegen rivier. Onderweg zag de olifant een varken naar hem toe lopen. Het varken kwam zoals gewoonlijk na een ontspannende duik in modderig water. Het was bedekt met modder.

Als hij dichterbij komt, ziet het varken dat de olifant aan de kant gaat zodat het varken kan passeren. Terwijl het varken langsloopt, steekt het de draak met de olifant en beschuldigt de olifant ervan dat hij bang is.

Hij vertelt dit ook aan andere varkens die in de buurt staan en ze lachen allemaal naar de olifant. Als ze dit zien, vragen enkele olifanten uit de kudde verbaasd aan hun vriend, "Was je echt bang voor dat varken?"

Waarop de olifant antwoordt, "Nee. Ik had het varken opzij kunnen duwen als ik dat had gewild, maar het varken was modderig en de modder zou ook op mij gespat hebben. Dat wilde ik voorkomen, vandaar dat ik opzij stapte."

Moraal van het verhaal:

Het met modder bedekte varken in het verhaal is een metafoor voor negatieve energie. Als je omgaat met negatieve energie, sta je toe dat jouw ruimte ook wordt geïnfiltreerd door die energie. De geëvolueerde manier is om zulke kleine afleidingen los te laten en al je energie te richten op dingen die er toe doen.

Hoewel de olifant boosheid moet hebben gevoeld, stond hij niet toe dat de boosheid een automatische emotionele reactie opriep. In plaats daarvan reageerde hij na zorgvuldig onderzoek van de situatie en die reactie was om het varken te laten gaan.

Als je eenmaal in een hogere staat van trilling bent (meer zelfbewust), word je niet langer afgeleid door kleinigheden. Je reageert niet langer automatisch op alle externe prikkels. Je hebt een dieper begrip van wat jou dient en wat niet.

Je kostbare energie besteden aan ruzie maken/vechten met iemand die egoïstisch gemotiveerd is, zal je nooit helpen. Het leidt alleen maar tot een 'wie is beter'-strijd waarbij niemand wint. Uiteindelijk geef je je energie aan een energievampier die hunkert naar aandacht en drama.

In plaats daarvan kun je beter al je aandacht richten op dingen die ertoe doen en dingen die minder belangrijk zijn gewoon weggooien.

4. Aap en de vis

De vis hield van de rivier. Hij voelde zich gelukzalig toen hij rondzwom in het helderblauwe water. Op een dag, toen hij dichter bij de oevers zwom, hoorde hij een stem zeggen, "Hé, vis, hoe is het water?" .

De vis steekt zijn kop boven water en ziet een aap op een tak van een boom zitten.

De vis antwoordt, "Het water is lekker warm, dank je" .

De aap is jaloers op de vis en wil hem neerzetten. Hij zegt, "Waarom kom je niet uit het water en klim je niet in deze boom. Het uitzicht vanaf hier is geweldig!"

De vis voelt zich een beetje verdrietig en antwoordt, "Ik weet niet hoe ik in een boom moet klimmen en ik kan niet overleven zonder water" .

Als hij dit hoort, lacht de aap de vis uit en zegt, "Je bent totaal waardeloos als je niet in een boom kunt klimmen!"

De vis begint dag en nacht aan deze opmerking te denken en wordt extreem depressief, "ja, de aap heeft gelijk" zou het denken, "Ik kan niet eens in een boom klimmen, ik moet waardeloos zijn."

Een zeepaardje ziet de vis zich depressief voelen en vraagt hem wat de reden is. Als hij de reden weet, lacht het zeepaardje en zegt, "Als de aap denkt dat je waardeloos bent omdat je niet in de boom kunt klimmen, dan is de aap ook waardeloos omdat hij niet kan zwemmen of onder water kan leven."

Toen hij dit hoorde realiseerde de vis zich plotseling hoe begaafd hij was; dat hij het vermogen had om onder water te overleven en vrij te zwemmen, wat de aap nooit zou kunnen!

De vis is de natuur dankbaar dat ze hem zo'n geweldig vermogen heeft gegeven.

Moraal van het verhaal:

Dit verhaal is gebaseerd op Einsteins citaat, " Iedereen is een genie. Maar als je een vis beoordeelt op zijn vermogen om in een boom te klimmen, zal hij zijn hele leven geloven dat hij dom is... ".

Kijk maar eens naar ons onderwijssysteem dat iedereen beoordeelt op basis van hetzelfde criterium. Als je uit zo'n systeem komt, is het voor velen van ons gemakkelijk om te gaan geloven dat we eigenlijk minder begaafd zijn dan anderen. Maar de realiteit is verre van dat.

De vis in het verhaal bereikt zelfrealisatie. Hij realiseert zich wat zijn ware kracht was dankzij zijn vriend. Op een vergelijkbare manier is de enige manier om je ware potentieel te realiseren zelfbewust worden. Hoe meer bewustzijn je in je leven brengt, hoe meer je je ware potentieel realiseert.

6. Het hiernamaals

Een keizer bezocht een zenmeester om te vragen naar het hiernamaals. "Als een verlicht man sterft, wat gebeurt er dan met zijn ziel?" vroeg de keizer.

Het enige wat de zenmeester hoefde te zeggen was: "Ik heb geen idee."

"Hoe kon je dat niet weten?" vroeg de keizer. "Je bent een Zen meester!"

"Maar ik ben geen dode zenmeester!" verkondigde hij.

Moraal van het verhaal:

Niemand kent de absolute waarheid van het leven. Elk idee dat wordt gepresenteerd is slechts een theorie gebaseerd op iemands eigen subjectieve interpretaties. In dit opzicht is het belangrijk om je de beperkingen van de menselijke geest te realiseren terwijl je doorgaat met je zoektocht naar kennis.

7. Woedebeheersing

Een jongeman benaderde een zenmeester en vroeg hem om hulp bij zijn woedeprobleem: "Ik ben snel opvliegend en dat schaadt mijn relaties," zei de jongeman.

"Ik wil graag helpen," zei de zenmeester. "Kun je me je snelle temperament laten zien?"

"Nu niet, het gebeurt plotseling," antwoordde de jongeman.

"Wat is dan het probleem?" vroeg de zenmeester. "Als het een deel van je ware aard zou zijn, zou het de hele tijd aanwezig zijn. Iets dat komt en gaat is geen deel van jou, en je zou je er niet mee bezig moeten houden."

De man knikte begrijpend en ging op weg. Kort daarna was hij in staat om zich bewust te worden van zijn driftbuien, ze te beheersen en zijn beschadigde relaties te herstellen.

Moraal van het verhaal:

Je emoties ben je niet, maar ze kunnen wel controle over je krijgen als je er niet over nadenkt. De enige manier om een onbewuste reactie te temmen is door er het licht van bewustzijn op te richten. Zodra je je bewust wordt van een overtuiging, actie of emotie, heeft deze niet langer controle over je.

8. Glorieuze maan

Er was een oude Zen-meester die een eenvoudig leven leidde, in een hut in de bergen. Op een nacht brak een dief in de hut in terwijl de Zen-meester weg was. De Zen-meester bezat echter heel weinig bezittingen; de dief vond dus niets om te stelen.

Op dat moment kwam de zenmeester thuis. Toen hij de dief in zijn huis zag, zei hij: "Je hebt zo ver gelopen om hier te komen. Ik zou het vreselijk vinden als je met niets thuiskomt." Dus gaf de zenmeester al zijn kleren aan de man.

De dief schrok, maar nam verward de kleren en vertrok.

Na afloop zat de nu naakte zenmeester buiten en staarde naar de maan. "Arme man," zei hij tegen zichzelf. "Ik wou dat ik hem deze glorieuze maan kon geven."

Moraal van het verhaal:

Iemand met een lager bewustzijnsniveau is altijd bezig met materiële bezittingen. Maar als je bewustzijn zich uitbreidt, begin je verder te denken dan het materiële. Je wordt rijker van binnenuit als je je alle magische dingen om je heen begint te realiseren en de kracht in het simpele feit dat je bestaat.

9. Volmaakte stilte

Vier studenten die samen meditatie beoefenden, besloten zeven dagen lang een gelofte van stilte in acht te nemen. De eerste dag was alles volkomen stil. Maar toen de avond viel, merkte een van de studenten dat de lampen schemerig werden.

Zonder na te denken riep hij tegen een assistent: "Tank de lampen bij!".

Zijn vriend zei: "Wees stil, je verbreekt je gelofte!"

Een andere student riep: "Waarom praten jullie dwazen?"

Tot slot merkte de vierde leerling op: "Ik ben de enige die mijn gelofte niet heeft gebroken!".

Moraal van het verhaal:

Met de bedoeling om de ander te corrigeren, verbraken alle vier de studenten de gelofte binnen de eerste dag. De les hier is om te onthouden dat in plaats van je energie te richten op het bekritiseren of veroordelen van de ander, het verstandig is om naar jezelf te kijken en aan zelfreflectie te doen. Zelfreflectie is de weg naar zelfrealisatie.

10. Verschillende percepties

Een jonge man en zijn vriend liepen langs de oever van de rivier toen ze stopten om naar een paar vissen te kijken.

"Ze hebben zoveel plezier," riep de jongeman uit.

"Hoe weet jij dat nou? Je bent geen vis," schoot zijn vriend terug.

"Maar jij bent ook geen vis," betoogde de jongeman. "Hoe kun je dan weten dat ik niet weet dat ze plezier hebben?"

Onthoud dat de perceptie van anderen net zo belangrijk is als die van jou!

Moraal van het verhaal:

Er is geen absolute waarheid. Alles is een kwestie van perspectief. Dezelfde dingen zien er heel anders uit, afhankelijk van hoe je ze waarneemt.

11. Vergankelijkheid

Een wijze oude Zenleraar bezocht eens 's avonds laat het paleis van de koning. De bewakers herkenden de vertrouwde leraar en hielden hem niet tegen bij de deur.

Toen hij de troon van de koning naderde, groette de koning hem. "Hoe kan ik u helpen?" vroeg de koning.

"Ik heb een slaapplaats nodig. Mag ik een kamer in deze herberg voor een nacht?" antwoordde de leraar.

"Dit is geen herberg!" lachte de koning. "Dit is mijn paleis!"

"Is dit jouw paleis? Zo ja, wie woonde hier voordat jij geboren werd?" vroeg de leraar.

"Mijn vader woonde hier; hij is nu dood."

"En wie woonde hier voordat je vader werd geboren?"

"Mijn grootvader natuurlijk, die ook dood is."

"Nou," concludeerde de zenleraar, "het klinkt voor mij alsof dit een huis is waar mensen enige tijd verblijven en dan weer weggaan. Weet je zeker dat dit geen herberg is?"

Moraal van het verhaal:

Je bezittingen zijn slechts een illusie. Dit beseffen kan echt bevrijdend zijn. Dit betekent niet dat je alles afzweert en een monnik wordt, het betekent alleen dat je diep van binnen beseft wat de aard van vergankelijkheid is.

12. Oorzaak en gevolg

Er was eens een oude boer die op een dag zijn velden aan het bewerken was, toen zijn paard door het hek brak en er vandoor ging. Zijn buren, die het nieuws hoorden dat de boer zijn paard kwijt was, boden hun medeleven aan. "Dat is verschrikkelijk veel geluk," zeiden ze.

"We zullen zien," was het enige antwoord van de boer.

De volgende dag waren de boer en zijn buren stomverbaasd toen ze het paard zagen terugkeren, samen met drie andere wilde paarden. "Wat een geweldig geluk!" zeiden de buren van de boer.

Opnieuw zei de boer alleen maar: "We zullen zien".

De volgende dag probeerde de zoon van de boer op een van de wilde paarden te rijden. Hij werd helaas van het paard gegooid en brak zijn been. "Je arme zoon," zeiden de buren van de boer. "Dit is verschrikkelijk."

Wat zei de boer ook alweer? "We zullen zien."

De volgende dag verschenen er eindelijk bezoekers in het dorp: het waren militaire generaals die jonge mannen opriepen voor het leger. Door het gebroken been van de jongeman werd de zoon van de boer niet opgeroepen. "Wat heb jij een geluk!" zeiden de buren van de boer nogmaals tegen de boer.

"We zullen zien," merkte de boer op.

Moraal van het verhaal:

Feit is dat je verstand de toekomst niet kan voorspellen. We kunnen veronderstellingen maken, maar dat betekent niet dat je veronderstellingen altijd waar zullen zijn. Daarom is het verstandig om in het nu te leven, geduld te hebben en de dingen op hun eigen tempo te laten verlopen.