স্বাভাৱিক আৰু অস্বাভাৱিক বিশুদ্ধ আমাৰ মনত বিদ্যমান। বাস্তৱত স্বাভাৱিক বা অস্বাভাৱিক একোৱেই নাই। সকলোবোৰ ঠিক যিদৰে আছে।

এই ধাৰণাটো ষ্টিফেন কছগ্ৰ’ভৰ শিশুৰ বাবে লিখা লিঅ’ দ্য লপত সুন্দৰকৈ ব্যাখ্যা কৰা হৈছে।

লিঅ’ দ্য লপ – সংক্ষিপ্তভাৱে কাহিনী

কাহিনীটোত সিংহ নামৰ এটা শহাপহুৰ কাণ দুখন বাকী শহাপহুৰ দৰে থিয় নহ’ব। ইয়াৰ ফলত তেওঁ সঁচাকৈয়ে নিৰাপত্তাহীনতা অনুভৱ কৰে। সিংহ ৰাশিৰ লোকে অনুভৱ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে যে তেওঁৰ কাণ দুখন স্বাভাৱিক নহয় আৰু তেওঁৰ কাণ দুখন থিয় হ’বলৈ যিমান পাৰে চেষ্টা কৰে কিন্তু বৃথা।

এদিন সিংহ ৰাশিৰ মনত এটা চিন্তা হয়, তেওঁৰ পচম বন্ধুৰ কৃপাত, যে হয়তো তেওঁৰ কাণ দুখন স্বাভাৱিক আৰু আন শহাপহুবোৰৰ কাণ অস্বাভাৱিক আছিল। তেওঁ এই ধাৰণাটো আন শহাপহুবোৰৰ আগত উপস্থাপন কৰে আৰু তেওঁলোকে সকলোৱে ইয়াৰ ওপৰত ব্ৰুড কৰে।

অৱশেষত শহাপহুবোৰে এই সিদ্ধান্তত উপনীত হয় যে সকলো ধাৰণাৰ বিষয় আৰু আপুনি যিয়েই নহওক কিয় স্বাভাৱিক ।

কিতাপখনৰ পৰা সঠিক উদ্ধৃতিটো ইয়াত দিয়া হ'ল:

“শহাপহুবোৰে যদিও আৰু ভাবিলে। “আমি যদি স্বাভাৱিক আৰু সিংহ স্বাভাৱিক, তেন্তে আপুনি যিয়েই নহওক কিয় স্বাভাৱিক!”

পূৰ্ণতা আৰু অসম্পূৰ্ণতা কেৱল মনটোৰ ভিতৰতে থাকে

লিঅ’ দ্য লপ হৈছে আত্মগ্ৰহণৰ এক শক্তিশালী বাৰ্তা সন্নিবিষ্ট কৰা এক সুন্দৰ আৰু প্ৰেৰণাদায়ক শিশু কাহিনী।

ই আপোনাক নিজকে যিদৰে আছে তেনেদৰেই গ্ৰহণ কৰিবলৈ আৰু পূৰ্বনিৰ্ধাৰিত ইচ্ছাকৃত মানদণ্ডৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি নিজকে বিচাৰ নকৰিবলৈ উৎসাহিত কৰে।

বাস্তৱত কোনো অসম্পূৰ্ণতা নাই;স্বাভাৱিক নহয় বুলি কোনো কথা নাই। সকলো মাত্ৰ আছে।

আমাৰ মনটোৱেই তুলনাৰ ভিত্তিত বস্তুবোৰক স্বাভাৱিক আৰু অস্বাভাৱিক বুলি অনুভৱ কৰে। কিন্তু এই উপলব্ধি বিশুদ্ধভাৱে মনৰ ভিতৰতে বিদ্যমান, বাস্তৱত ইয়াৰ কোনো ভিত্তি নাই।