Normal û anormal bi tenê di hişê me de hene. Di rastiyê de, tiştek normal an ne normal tune. Her tişt wekî xwe ye.

Ev têgeh di pirtûka zarokan a Stephen Cosgrove de, Leo the Lop, bi awayekî xweş hatiye ravekirin.

Leo the Lop – çîrok bi kurtî

Çîrok li ser keroşkekî bi navê Leo ye ku guhên wî mîna yên kêvroşkan li ber xwe nadin. Ev dihêle ku ew bi rastî bêbawer hîs bike. Leo dest pê dike ku hest dike ku guhên wî ne normal in û her tiştê ku ji destê wî tê hewl dide ku guhên wî rabin lê bê encam.

Rojekê, Leo, bi saya hevalê xwe yê possum, fikirek digihîje, ku dibe ku guhên wî normal bin û guhên anormal ên kêvroşkên din bûn. Ew vê ramanê dide ber kêvroşkên din û ew hemû li ser wê dihizirin.

Di dawiyê de kêvroşk digihêjin wê encamê ku her tişt meseleya têgihiştinê ye û her tiştê ku hûn ne normal e .

Li vir gotina tam ji pirtûkê ev e:

“Keroşkan lê difikirîn. "Heke em normal in û Leo normal e, wê hingê normal çi be hûn jî bin!"

Kêmbûn û bêkêmasî tenê di hundurê hişê de heye

Leo The Lop çîrokek zarokan a xweş û îlhamê ye ku peyamek bihêz a pejirandina xwe dihewîne.

Ew we teşwîq dike ku hûn xwe wekî ku hûn in qebûl bikin û xwe li gorî pîvanên kêfî yên ji berê diyarkirî dadbar nekin.

Di rastiyê de kêmasî tune ne;tiştekî ku ne normal e tune. Her tişt tenê ye.

Aqlê me ye ku li gorî berhevdanê tiştan wekî normal û nenormal dihesibîne. Lê ev têgihiştin bi tenê di hiş de heye, di rastiyê de tu bingehek wê nîne.