ਸਾਧਾਰਨ ਅਤੇ ਅਸਧਾਰਨ ਸਾਡੇ ਮਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੌਜੂਦ ਹਨ। ਵਾਸਤਵ ਵਿੱਚ, ਇੱਥੇ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੋ ਆਮ ਜਾਂ ਅਸਧਾਰਨ ਹੈ. ਸਭ ਕੁਝ ਉਵੇਂ ਹੀ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਹੈ।

ਇਸ ਸੰਕਲਪ ਨੂੰ ਸਟੀਫਨ ਕੋਸਗਰੋਵ ਦੁਆਰਾ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ, ਲੀਓ ਦ ਲੋਪ ਵਿੱਚ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਨਾਲ ਸਮਝਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ।

ਲੀਓ ਦ ਲੋਪ – ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ ਕਹਾਣੀ

ਕਹਾਣੀ ਲੀਓ ਨਾਂ ਦੇ ਖਰਗੋਸ਼ ਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਕੰਨ ਬਾਕੀ ਖਰਗੋਸ਼ਾਂ ਵਾਂਗ ਖੜ੍ਹੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਅਸੁਰੱਖਿਅਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਲੀਓ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੇ ਕੰਨ ਆਮ ਨਹੀਂ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਕੰਨ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰਨ ਦੀ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਵਿਅਰਥ ਹੈ।

ਇੱਕ ਦਿਨ, ਲੀਓ ਨੂੰ ਇੱਕ ਖਿਆਲ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਉਸਦੇ ਪੋਸਮ ਦੋਸਤ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ, ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੇ ਕੰਨ ਆਮ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹ ਦੂਜੇ ਖਰਗੋਸ਼ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੰਨ ਅਸਧਾਰਨ ਸਨ। ਉਹ ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਦੂਜੇ ਖਰਗੋਸ਼ਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਸਾਰੇ ਇਸ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਆਖ਼ਰਕਾਰ ਖਰਗੋਸ਼ ਇਸ ਸਿੱਟੇ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਭ ਕੁਝ ਧਾਰਨਾ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਆਮ ਹੈ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਹੋ ।

ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਸਹੀ ਹਵਾਲਾ ਹੈ:

"ਖਰਗੋਸ਼ ਹਾਲਾਂਕਿ ਅਤੇ ਸੋਚਦੇ ਹਨ। "ਜੇ ਅਸੀਂ ਸਾਧਾਰਨ ਹਾਂ ਅਤੇ ਲੀਓ ਆਮ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਵੀ ਹੋ, ਉਹ ਆਮ ਹੈ!"

ਸੰਪੂਰਨਤਾ ਅਤੇ ਅਪੂਰਣਤਾ ਕੇਵਲ ਮਨ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਹੈ

ਲੀਓ ਦ ਲੋਪ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਰਨਾਦਾਇਕ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਵੈ-ਸਵੀਕ੍ਰਿਤੀ ਦਾ ਇੱਕ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਸੰਦੇਸ਼ ਹੈ।

ਇਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਹੋ ਅਤੇ ਪੂਰਵ-ਪ੍ਰਭਾਸ਼ਿਤ ਮਨਮਾਨੇ ਮਾਪਦੰਡਾਂ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦਾ ਨਿਰਣਾ ਨਾ ਕਰੋ।

ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਕੋਈ ਕਮੀਆਂ ਨਹੀਂ ਹਨ;ਇੱਥੇ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੋ ਆਮ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸਭ ਕੁਝ ਬਸ ਹੈ।

ਇਹ ਸਾਡਾ ਦਿਮਾਗ ਹੈ ਜੋ ਤੁਲਨਾ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਆਮ ਅਤੇ ਅਸਧਾਰਨ ਸਮਝਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਇਹ ਧਾਰਨਾ ਕੇਵਲ ਮਨ ਅੰਦਰ ਮੌਜੂਦ ਹੈ, ਇਸ ਦਾ ਅਸਲੀਅਤ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਆਧਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ।