মাৰ্চেলো মাটাৰাজ্জো

মই কেইবাটাও যোগাসনৰ ক্লাছ শিকাওঁ আৰু মোৰ বেছিভাগ ক্লাছতে, মই ক্লাছটো চেলুটেচনেৰে শেষ কৰো, নমাষ্টে। কিন্তু এই কথা কোৱাৰ আগতে নমস্তেৰ এটা সাধাৰণ অনুবাদ কৈ আমাৰ সময়টো বন্ধ কৰি দিওঁ; “ মোৰ মাজত থকা পোহৰে তোমাৰ মাজত থকা সুন্দৰ উজ্জ্বল পোহৰক দেখে আৰু সন্মান কৰে ।”

যেতিয়া মই এই শব্দবোৰ কওঁ, তেতিয়া মই নমস্তেৰ অধিক আক্ষৰিক ব্যাখ্যাৰ সৈতে কিছু স্বাধীনতা লৈছো। সংস্কৃতৰ পৰা নমস্তে অনুবাদ হ’লে ইয়াৰ অৰ্থ কেৱল, “ মই আপোনাক সন্মান কৰো ।” যেতিয়া আমি কাৰোবাক সন্মান কৰো, তেতিয়া আমি তেওঁৰ ভিতৰৰ পোহৰ, সৌন্দৰ্য্য আৰু মঙ্গল চাবলৈ বাছি লওঁ।

যেতিয়া আমি কাৰোবাৰ দ্বাৰা দেখা অনুভৱ কৰো আৰু আমি জানো যে তেওঁলোকে আমাৰ মাজত পোহৰ দেখিছে তেতিয়া ভাল নালাগেনে?

আনৰ মাজত পোহৰ দেখা

আমাৰ জীৱনত কাৰ পোহৰ আমি চাবলৈ সংগ্ৰাম কৰোঁনে? এইজন হয়তো এনেকুৱা এজন ব্যক্তি যিয়ে আমাক বিৰক্ত কৰে কাৰণ তেওঁলোক মাইক্ৰ’মেনেজাৰ বা মেনিপুলেটৰ। হয়তো তেওঁলোকে নিজৰ ৰাজনৈতিক মতাদৰ্শ, ধৰ্মীয় ব্যাখ্যা বা ব্যক্তিত্বৰ বাবে আমাক ভুল পথেৰে ঘঁহি দিয়ে। হয়তো তেওঁলোকে আমাক বিৰক্ত কৰে কাৰণ তেওঁলোকৰ লাইমলাইটৰ অহৰহ প্ৰয়োজনীয়তা বা সম্ভাৱনাময়ভাৱে আমি তেওঁলোকৰ প্ৰতি কোনো ধৰণে ঈৰ্ষা কৰো।

সম্ভৱতঃ আমি কাৰোবাৰ পোহৰ চাবলৈ সংগ্ৰাম কৰোঁ কাৰণ আমি আঘাত পাইছো তেওঁলোকে আমাৰ বাবে পৰ্যাপ্ত সময় নিদিয়ে। আমি ইজনে সিজনক চাবলৈ সংগ্ৰাম কৰাৰ অগণন কাৰণ আছে।

“ তোমাৰ মাজত থকা পোহৰক সন্মান কৰো ” কোৱাটো ক’বলৈ সহজ শব্দ, কিন্তু কেতিয়াবা চাবলৈ চেষ্টা কৰাৰ প্ৰকৃত দৈনন্দিন অভ্যাস আন এজন ব্যক্তিৰ পোহৰ হৈছেযথেষ্ট কঠিন। এটা সময়ত আমি সকলোৱে চাগে কাৰোবাৰ চকুত নপৰাৰ বেদনা অনুভৱ কৰিছো। কিন্তু সৎ হ’লে আমিও জানো যে আমি আনৰ মাজত পোহৰ বিচাৰি নোপোৱাৰ বাবে দোষী হৈছো।

আমি সকলোৱে চুটি হৈ পৰো, কিন্তু মই বিশ্বাস কৰোঁ যে আমি সকলোৱে ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তি আৰু উপমাত সৃষ্টি হৈছো, আৰু সকলো মানুহৰ ভিতৰত এটা ঐশ্বৰিক পোহৰ জিলিকি আছে, কিন্তু আমি নিজৰ মাজত আৰু এজনৰ মাজত এই পোহৰ বিচাৰিবলৈ ইচ্ছাকৃত হ’ব লাগিব অন্য এটা.

যেতিয়া আমি আনৰ মাজত পোহৰ দেখিবলৈ পাওঁ, তেতিয়া ই তেওঁলোকৰ পোহৰ, আমাৰ নিজৰ পোহৰক শক্তিশালী কৰে আৰু সমগ্ৰ পৃথিৱীখনক অধিক উজ্জ্বল কৰি তোলে।

আপোনাৰ ভিতৰৰ পোহৰ দেখা

এজন পৰামৰ্শদাতা হিচাপে মই প্ৰায়ে মোৰ ক্লায়েণ্টসকলক এটা এফাৰ্মেচন লিষ্ট তৈয়াৰ কৰো, য'ত তেওঁলোকে নিজৰ শক্তি আৰু ক্ষমতা লিখি ৰাখে। মোৰ প্ৰায়ে দুখ লাগে যে কিমান মানুহে নিজৰ উপহাৰ আৰু অনুগ্ৰহৰ তালিকা এখন উলিয়াই আনিবলৈ সংগ্ৰাম কৰে।

যেতিয়া আমি আমাৰ হাতত থকা প্ৰতিভাবোৰ চাব নোৱাৰো, তেতিয়া আমি আমাৰ ভিতৰত গভীৰভাৱে জিলিকি থকা উজ্জ্বল পোহৰটো চাব নোৱাৰো।

শৈশৱতে মই ডাঙৰ হৈছিলো... এজন মদ্যপায়ী পিতৃৰ ঘৰ। দেউতাৰ সংগ্ৰামবোৰত মোৰ গভীৰ লাজ লাগিছিল, আৰু অপৰ্যাপ্ততাৰ গভীৰ অনুভৱ গঢ় লৈ উঠিছিল। মোৰ মনটো যথেষ্ট ভাল নাছিল আৰু মোৰ হাতত থকা শক্তি বা উপহাৰবোৰো দেখা নাপালোঁ।

যেতিয়া মই ১৫ বছৰ বয়সত আছিলো, তেতিয়া মই এটা আধ্যাত্মিক ৰিট্ৰিটত অংশ লৈছিলো আৰু এই উইকেণ্ড ৰিট্ৰিটত মোক সোঁৱৰাই দিয়া হৈছিল যে মই ঈশ্বৰৰ প্ৰিয় সন্তান আৰু মই মৰমৰ যোগ্য আৰু...belonging. এই কথা মই ইতিমধ্যে বৌদ্ধিকভাৱে জানিছিলোঁ যদিও ৰিট্ৰিটত অনুভৱ কৰা নিঃচৰ্ত প্ৰেমৰ বিষয়ে কিবা এটাই জ্ঞানটো মোৰ মূৰৰ পৰা হৃদয়লৈ ডুব যোৱাত সহায় কৰিছিল।

ৰিট্ৰিটৰ আগতে মই কেৱল মোৰ আন্ধাৰহে দেখিছিলোঁ, কিন্তু এতিয়া মোৰ পোহৰ দেখিলোঁ। কেৱল মোৰ পোহৰ আৰু মূল্যই দেখা নাপালোঁ, দেউতাৰ পোহৰ আৰু তেওঁৰ নিজৰ অনুগ্ৰহ আৰু প্ৰেমৰ প্ৰয়োজনীয়তাও দেখিবলৈ সক্ষম হ’লোঁ৷ মোৰ পোহৰ আৰু দেউতাৰ পোহৰৰ আৱিষ্কাৰে, মোৰ কান্ধৰ পৰা দহ পাউণ্ড ওজন ওপৰলৈ উঠি যোৱাৰ দৰে অনুভৱ কৰালে।

কেৱল নিজৰ মাজত আৰু ইজনে সিজনৰ মাজত পোহৰ দেখাৰ প্ৰয়োজনেই নহয়, মানুহৰ প্ৰয়োজন আমাৰ জীৱনত যিবোৰে আমাৰ মাজত পোহৰ দেখা পায়। এই সপ্তাহত মোৰ এটা কঠিন দিন আছিল, আৰু মই মোৰ এগৰাকী ঘনিষ্ঠ বন্ধুক টেক্সট মেছেজৰ জৰিয়তে আত্মগোপন কৰিলোঁ, মই সন্মুখীন হোৱা এটা সংগ্ৰামৰ বিষয়ে আৰু তাই লগে লগে তলত দিয়া টোকাটো উত্তৰ দিলে:

যেতিয়া আপুনি ৰুক্ষ হৈ আছে দিনটো, অনুগ্ৰহ কৰি জানি লওক মই ইয়াত আছো। আমি এই জীৱন নামৰ বস্তুটোত একেলগে আছো আৰু চিৰদিনৰ বাবে যদি আপুনি মোক পাব। মই তোমাক ভাল পাওঁ, ভাল পাওঁ, ভাল পাওঁ ধুনীয়া, শক্তিশালী, বিশ্বাসী আৰু কোমল বন্ধু।

বন্ধুৰ এই কথাবোৰে মোৰ ভিতৰৰ বন্তিটো পুনৰ জ্বলাই দিলে। চুফী ৰহস্যবাদী ৰুমীয়ে এবাৰ কৈছিল, “ নিজৰ হৃদয়ত জুই লগাওক। যিসকলে তোমাৰ শিখা ফেন কৰে তেওঁলোকক বিচাৰিব ।”

আপোনাৰ জীৱনৰ মানুহ কোন, যিয়ে আপোনাৰ নিজৰ পোহৰ জ্বলাই ৰাখে? মোৰ হৃদয়ত চাকি জ্বলোৱা মানুহবোৰৰ বাবে মই ইমানেই কৃতজ্ঞ, যেতিয়া মোৰ জুইৰ বাবে আৰু ইন্ধনৰ প্ৰয়োজন হয়। সঁচাকৈয়ে দেখা মানুহবোৰৰ বাবে কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰিবলৈ এটা মুহূৰ্ত উলিয়াওকআপুনি আৰু আপোনাৰ পথ পোহৰাই ৰাখক।

আনক আৰু ভিতৰত পোহৰ চাবলৈ ৰাতিপুৱাৰ প্ৰাৰ্থনা

তলৰ চলন্ত ধ্যান প্ৰাৰ্থনাত মোৰ সৈতে যোগদান কৰাৰ কথা চিন্তা কৰক:

আপোনাৰ তৃতীয় চকুৰ কেন্দ্ৰত, ভ্ৰুৰ ঠিক মাজত কপালৰ ওচৰলৈ প্ৰাৰ্থনাৰ হাত আনিব। দিনটোৰ আটাইতকৈ গভীৰ উশাহ লওক আৰু তাৰ পিছত দীঘলীয়া উশাহ এটা বিচাৰি উলিয়াওক। আৰু তাৰ পিছত নিজকে ডাঙৰকৈ বা মনে মনে কওক:

আজি মোৰ চিন্তাবোৰ পোহৰেৰে ভৰি পৰিব। মই নিজৰ আৰু আনৰ মাজত থকা পোহৰৰ প্ৰতি মনযোগেৰে সচেতন হোৱাৰ উদ্দেশ্য ৰাখিছো।

আপোনাৰ প্ৰাৰ্থনাৰ হাত দুখন ওঁঠৰ ওচৰলৈ লৈ যাওক। তাৰ পিছত আপোনাৰ উশাহ-নিশাহ বিচাৰি উলিয়াওক আৰু এই কথাবোৰ উচ্চস্বৰে বা মনৰ চকুত কওক।

আজি মোৰ কথাবোৰ পোহৰেৰে ভৰা হ’ব। মই নিজৰ আৰু আনৰ আগত পোহৰৰ কথা কোৱাৰ উদ্দেশ্য ৰাখিছো।

আপোনাৰ প্ৰাৰ্থনাৰ হাত দুখনক আপোনাৰ হৃদয়ৰ কেন্দ্ৰত থাকিবলৈ আমন্ত্ৰণ জনাওক। গভীৰ উশাহ লোৱাৰ আন এটা ৰাউণ্ড বিচাৰি উলিয়াই আপোনাৰ স্নায়ুতন্ত্ৰক শান্ত কৰক, ভিতৰলৈ আৰু বাহিৰলৈ। আৰু তাৰ পিছত ধ্যানমূলকভাৱে মৌখিকভাৱে বা হৃদয়ৰ নিস্তব্ধতাত তলত দিয়া শব্দবোৰ কওক:

আজি মোৰ কৰ্মবোৰ পোহৰেৰে পৰিপূৰ্ণ হ’ব। মই নিজৰ আৰু আনৰ ওচৰলৈ সক্ৰিয়ভাৱে পোহৰ বিস্তাৰ কৰাৰ উদ্দেশ্য স্থাপন কৰিলোঁ।

মোৰ এই সৰু পোহৰটো, মই ইয়াক জিলিকিবলৈ দিম

সৰুতে মই আফ্ৰিকান ভাষা শিকিছিলো আমেৰিকান আধ্যাত্মিক, “ মোৰ এই সৰু পোহৰ ।” ইমান সহজ-সৰল গীত, তথাপিও প্ৰতিবাৰেই গোৱাৰ সময়ত জীৱন আৰু আনন্দৰে ভৰি পৰে।

এই গীতটো ইমান বাধ্যতামূলক হোৱাৰ কাৰণ, কাৰণ...ইয়াৰ কথাবোৰে সোঁৱৰাই দিয়ে যে আমি ইয়াত এই পৃথিৱীত কিয় আছো। আমি ইয়াত আমাৰ পোহৰক জিলিকিবলৈ দিবলৈ আৰু লগতে আনৰ পোহৰক উজ্জ্বলভাৱে জিলিকিবলৈ দিবলৈ আহিছো। ইয়াৰ উপৰিও আমাৰ মন, শৰীৰ আৰু আত্মাৰ যত্ন লোৱাৰ জৰিয়তে, আমাৰ ভিতৰৰ পোহৰক লালন-পালন কৰাটো অতি প্ৰয়োজনীয়।

আমাক সৃষ্টি কৰাজনৰ পোহৰত জিৰণি ল’বলৈ আৰু আমাৰ পোহৰক লালন-পালন কৰা চখ আৰু সৃষ্টিশীল সাধনাৰ প্ৰতি মনোযোগ দিবলৈ আমি সময় উলিয়াব লাগিব। আমি উৎসাহজনক মানুহো বিচাৰি উলিয়াব লাগিব যিয়ে আমাৰ শিখাৰ জুইকুৰা জ্বলাই দিব।

মোৰ প্ৰাৰ্থনা যে আমি আমাৰ পোহৰক উজ্জ্বলভাৱে জিলিকি থাকিবলৈ দি যাওঁ, যাতে আমি এই অন্ধকাৰ পৃথিৱীখন পোহৰ আৰু প্ৰেমেৰে ভৰাই তোলোঁ। নমস্তে।