Mirov bi hişê xwe yê pir pêşkeftî tê diyarî kirin, ku wan ji padîşahiya heywanan cuda dike.

Hiş tenê bi mejî re sînordar nabe, û bi rastî tevheviyek pêkhatî ye ku ji hişmendiya tevahiya laş, tevî mejî, pêk tê. Aqilê mirov dikare bi têgihîştina rastiyê bi rengek pir pêşkeftî, bi tevlihevkirina hest û şertên xwe, lê ya ku bi rastî wî taybetî dike şiyana wê ya têgihîştina rastiyan e, an bi gotinek din hêza wê ya " xeyalê ”.

Hişê mirovî xwediyê kapasîteya xewn û xeyalan e, û xeyalên rastiyên tevlihev ên ku rê li ber diyardeya wan a laşî vedike.

Wek mirov şiyana me ya rastîn di me de ye. hêza "xewn" û xeyal; di şiyana me de ku em rastiyek nû di hişê xwe de proje bikin. Ne girîng e ku IQ we çi ye, wekî mirovek her yek ji me dikare rastiyên ku em dixwazin xeyal bikin.

Her zarokek, her mezinek xwedan tercîhên bêhempa, nêrînên bêhempa, daxwaz, hewcedarî û daxwazên bêhempa ye. Mirov ji heywanên din ên li ser vê gerstêrkê xwedan tercîh û xwestekên pir tevlihevtir in û ji ber vê yekê mirov xwedî kapasîteya ku ji mexlûqên din bi leztir rastiyên berfireh biafirîne.

Vekirina hêza xwe ya hundurîn

Di -Tevî ku mirov xwediyê xeyaleke wisa pêşketî be jî, mirov ji ber ku haya wan ji cewhera xwe ya rasteqîn a “afirînerê” tune ye, diêşe.

Em dixwazin,û xewn, û xeyal bikin, lê pir hindik ji me bi rastî "destûr didin" ku xuyangiya laşî bi ser bikeve ji ber ku em fêr bûne ku "berxwedan" daxwazên xwe bikin. Di vê gotarê de em ê nîqaş bikin ka meriv çawa bi naskirina cewhera xwe ya rastîn wekî "afirîner" hêza hundurîn veke.

1.) Hûn Ne Tenê Laş in

Laşê me xuya ye û diyar e, ji ber vê yekê xwezayî ye ku em dest bi bedenê bikin.

Me ji xwe re "wêneyek xwe" heye, ku bi piranî paşeroja me ye, şert û mercên laşê me ye. Sedema ku em nikarin hêza xwe ya hundurîn vebikin ji ber zanîna me ya kêm a ku em bi rastî ne.

Em difikirin ku em tenê organîzmaya "laş hişê" ne. Em ewqas bi nasnameya xwe ya "form" ve mijûl bûne ku em xwezaya xwe ya "bê şekl" ji bîr dikin. Em ji bîr dikin ku em laşê "xuyakirî" ne û hem jî hişmendiya "nexuyandî" ne ku bi rastî ew konteynir e ku tê de hemî diyarde tên û diçin.

Di eslê xwe de em "çavkaniya" ne ku vê rastiya fizîkî afirandiye, û her weha em afirandinek demkî ne ku rengekî mirovî digire. Em ew qas bi "afirandî" re têne nas kirin ku em xwezaya xwe ya rastîn, û cewhera xwe ya "afirandar" bi tevahî ji bîr dikin.

Naskirina van "du" aliyên ku em kî ne, destpêka jiyîna tevahî jiyanê ye.

2.) Destûr bidin û hûn ê her tiştê ku hûn dikarin xeyal bikin diyar bikin

Piraniya me li ser qanûna kêşanê bihîstiye,di wê de em dikarin her rastiya ku em li ser "difikirin" bikişîne.

Ev rast e, em dikarin her rastiyek ku em dixwazin bi tenê bi xeyalkirina wê biafirînin û "destûr bidin" ku diyarde derkeve holê. Pirsgirêk ev e ku piraniya me xwedan qalibên berxwedanê yên xurt in ku di hundurê me de tevdigerin, ku rê li ber eşkerebûna diyardeyê digire.

Hûn dikarin bihêlin ku her rastiyek eşkere bibe bi baweriya ku ew ê diyar bibe, û bi hêviya ku ew eşkere bibe. diyar dibe. Bawerkirin û hêvîkirin du rê ne ku hiş bi wan re destûr dide xuyangiyê. Heke hûn bawer nakin, an hêvî nakin, ku xuyangiyek pêk were, wê hingê ew ê di rastiya weya laşî de diyar nebe.

Naha hûn dizanin çima xewnên we hîn nebûne rastî, ji ber ku hûn bi rastî bawer nakin ku ew ê diyar bibin, hûn bi rastî hêvî nakin ku ew eşkere bibin. Bi xwe re dilpak bin û hûn ê vê yekê bizanibin.

3.) Hêza Gerdûnî li vir e ku ji we re xizmetê bike

Bi rastî hêza gerdûnî, an jî aqilê bilind, di eslê xwe de "hûn" in. Ji ber vê yekê hûn li vir in ku ji we re bibin alîkar.

Beşê we yê bilind û beşa "hişê şertkirî" du aliyên "te" ne. rastî. Dema ku ev her du bi hev re tevbigerin, wê demê hebûna we bi rastî dilşad û xêrxwaz dibe.

“Aql” ji bo xeyalkirin û têgihîştina rastiyekê li vir e û aqilê bilind (çavkanî) li vir e ku rastiyê eşkere bike. Hişne xwedî karê “pêkhatina” rastiyekê ye, karê wê tenê xeyalkirin, xeyalkirin, projekirin û tercîhkirin e.

Ew karê îstîxbarata bilind e ku rastiyê eşkere bike û ew "qanûna kişandinê" bikar tîne da ku vê yekê pêk bîne. Lê divê hiş "destûrê bide" îstîxbarata bilind ku diyardeya laşî derxe holê.

4.) Li hember Pirbûna Xwe Rawestînin

Bersiva sade ya ku meriv çawa hêza xweya hundurîn vekiriye bi hêsanî ye. “berxwedanê rawestînin”. Ecêb e, lê yekane sedema ku hûn rastiya xewna xwe jiyan nakin, ev e ku "hûn" (beşê hişê we) bi rengekî li hember diyardeyê radiweste.

Çima hûn ê li hember pirbûna xwe bisekinin? Ji ber ku di hundurê we de şert û mercên pir sînorkirî hene. Dibe ku hûn hîs bikin ku hûn ne layiq in, ku hûn têra xwe ne baş in, ku mûcîze çênabin an jî jiyan "ewqas hêsan" nîne.

Van ramanên sînordar nahêlin ku hûn aqilê bilind rastiya nû di cih de bi rê ve bibin.

Destpêk bi mucîzeyan bawer bikin, bi şens, bi rasthatinan bawer bikin, milyaket û di rêza bilind a xweşiyê de. Ev rastiyek xewnek e ku hûn tê de dijîn, û her tiştê ku hûn dixwazin dikarin di vê rastiyê de diyar bibin.

Dev ji ew qas "cinîkî" be û ji her tiştî ew qas "hişmend" be. Karê we ev e ku hûn bixwazin û dûv re rê bidin gerdûn ku diyardeyê derxe holê. Tu li vir ne ji bo têkoşîn û"Zêde bixebitin" da ku rastiya xwe eşkere bikin, hûn li vir in ku tenê xeyal bikin û destûr bidin xuyangiya bêhêz. Tu yê ku yî afirînerek bêhêz e.

Bifikirin ka çiqas "hewldana" mirovî hewce dike ku stêrkek di kozmosê de ava bike, ya ku ji hêla "çavkaniyê" ve ew qas bêhêz hat afirandin.

Fêrbûna Bihêlin

Ew paradokseke wisa ye ku ji bo vekirina hêza xweya hundirîn tiştê ku divê hûn bikin ev e ku hûn "rehet bibin" û dev ji ramanên berxwedêr ên di hundurê xwe de berdin.

Hûn ne hewce ne ku hûn teknîkên dîtbarî an erêkirinan bikin, hûn tenê hewce ye ku dev ji ramanên sînordar berde. Her ramanek ku ji we re dibêje "ev ne mimkun e" ramanek sînordar e, her ramanek ku ji we re dibêje "ev ê gelek dem bigire ku xuya bibe" ramanek sînordar e, her ramanek bi we re dibêje "Ez nikarim tiştê ku ez bibînim. xwestin” ramaneke sînordar e.

Tu afirînerekî bi hêz î, dest bi jîyana hêza xwe bike û bihêle ku îstîxbarata xwe ya "bêforme" nîşanî te bide ka ew çawa dikare her tiştê ku hûn xeyal bikin bi hêsanî nîşan bide.